Polo associeer ik toch vooral met de Britse high society, mierzoete taart en een neef van the House of Windsor in de spits.
Als je die malle sport dan toch naar Amsterdam haalt, dan inderdaad maar tussen het Rijksmuseum en het Concertgebouw. Grootser wordt het hier niet.
Om het gras te beschermen hebben ze daar een werkelijk gigantische zandbak op gebouwd. Na het weekend maar eens kijken of het gras hier veel mee is opgeschoten.
Maar eerst vieren we dat het Rode Kruis 150 jaar bestaat in de partytent ernaast. In de hoek staan twee nieuwe modellen Lexus, de blackjacktafel is nog leeg. Hier is het komend weekend feest.
De poloteams heten bijvoorbeeld Holland Casino, Lexus, Zadelhoff – voor het beeld.
Ik krijg een handje van Suzanne Segaar van het Rode Kruis. Ik complimenteer haar met de feestlocatie. Segaar: “Ja, dat hebben we aan meneer Van Zadelhoff te danken. Dat kunnen we zelf niet betalen natuurlijk.”
Natuurlijk.
Er is een reeks speeches en uiteindelijk zal Emmy Stoel, directeur van het Okura, symbolisch een taart aansnijden. Eerst vertelt ze over nieuwe manieren om fondsen voor het Rode Kruis te werven, zoals Challenge, een humanitair netwerk dat Amsterdamse jongeren aan het bedrijfsleven verbindt.
Van Zadelhoff gaat alvast naast de taart zitten.
Het is de beurt aan locoburgemeester Marjolein Moorman. “Dit is onvoorbereid. Ik zou alleen de taart aansnijden.”
Huh? Stoel zou de taart toch aansnijden? Als dat maar geen mot wordt straks. Of juist wel.
Maar ook onvoorbereid houdt Moorman een vloeiend praatje. “Ik ben Marjolein en al twintig jaar donateur.”
Van Zadelhoff gaat alvast naast de taart zitten.
Het is de beurt aan locoburgemeester Marjolein Moorman. “Dit is onvoorbereid. Ik zou alleen de taart aansnijden.”
Huh? Stoel zou de taart toch aansnijden? Als dat maar geen mot wordt straks. Of juist wel.
Maar ook onvoorbereid houdt Moorman een vloeiend praatje. “Ik ben Marjolein en al twintig jaar donateur.”
Ze fietst er ook nog even handig het coalitieakkoord in, zoals het onderdeel ‘Omzien naar elkaar’. “Dat is ook heel erg waar het Rode Kruis voor staat.”
Van Zadelhoff vertelt dat het Rode Kruis een locatie als deze dik heeft verdiend.
“Honderdvijftig jaar is niet niks. Kijk, we hebben ook de zon besteld.”
De invloed van Van Zadelhoff in deze stad, scherp samengevat.
Het is tijd voor de taart. Segaar: “Marjolein gaat niet snijden, ze kríjgt de taart.”
Jongens, wat is het nu?
Uiteindelijk snijden Segaar en haar directeur Marieke van Schaik de taart en het eerste stuk is voor de locoburgemeester. Segaar: “De symboliek is: wij geven deze taart aan alle Amsterdammers.”
Het tweede stukje is voor Van Zadelhoff. Die bedankt. “Ik ben net met een koolhydratendieet begonnen.”
Je kunt het allemaal vooraf nog zo leuk bedenken, zo’n taart met symboliek, maar hoe het uiteindelijk loopt, is toch altijd afwachten.
Bron: https://www.parool.nl/stadsgids/polo-en-taart-met-symboliek~a4605301